Hier volgt het verhaal van een “gratis” dagje uit….
We hebben onze klapkar uitgeleend aan mijn nichtje en haar gezin, en als bedankje hebben we gratis toegangs kaarten gekregen voor het Dolfinarium. Wat een leuke dag uit was het geweest. Tot op halverwege de terug weg. Net voorbij Utrecht de tank weer volgegooid, en terug de snelweg op. Net toen we een beetje op stoom raakten, reden we een stukje langzaamrijdend verkeer in. Mijn dame had een beetje zoiets, hey, wat stinkt het hier opeens, en meteen daarop werd de eend gevuld met dikke zwarte rook. Meteen 2 banen om, de vluchtstrook op gestuurd. Tegen Regine gezegd, Tomas eruit halen en achter de vangrail gaan staan.
Ik heb meteen de kap open gedaan, en schrok me rot, van vlammen van een goede 20 cm hoog. Ik had gelukkig een kniptang bij de hand, en ben aan het blazen gegaan en aan het knippen. Gelukkig kon ik het brandje uit blazen (ik was wel meteen buiten adem). Maar goed, ik nog even gekeken wat er nou aan de hand was, maar de vluchtstrook was niet zo breed daar, dus echt op het gemak sta je dan niet. De ANWB gebeld, en die stuurde meteen een “verplaatsings eenheid”. Die zette ons op een carpoolplaats bij Nieuwenburg. Sta je even een stuk prettiger.
Eenmaal op de carpool plaats nog maar es kijken, en hier en daar wat knippen om te zien of ik er zo achter kon komen wat er aan de hand was. Meteen de camera er maar bij, voor het nageslacht…………..
Samen met Piet, van de ANWB, maar es verder aan het zoeken gegaan. Ik heb een aantal jaar geleden samen met Andre een verse kabelboom gelegd, met wat meer zekeringen en relais, zodat alles wat beter gezekerd zou moeten zijn.
Vorige week had ik een probleem met mijn custom open air filter. Omdat ik even zo gauw geen andere had, maar even snel een orgineel luchtfilter geplaatst. Helaas heb ik daarbij een kabel geraakt, die naar mijn olie temp sensor gaat. Die is langzaam aan het doorschuren geweest. En, die samen gesmolten met een massa kabel.
Dan de zekering die ervoor had moeten zorgen dat alles met een kapotte zekering af zou lopen…………
De zekering was nog heel. Alleen is de smeltdraad aan 1 kant van zekering huls losgegaan, en met de juiste trilling zorgde die ervoor dat er dus korte stroompjes liepen naar de stukke kabel. Omdat er toen zo veel aan het smelten en branden is gegaan, is ook een draad naar de zekering kast toe gaan smelten, en tja, dan helpt er geen zekering meer. Met wat noodgrepen van Piet, van de ANWB, zo alles weer aangesloten dat ik weer kon rijden. Er was echt van alles mis. Mijn verlichting werkte niet meer. Knipperlichten en remlichten nog wel. En, als klap op de vuurpijl, als ik het contact uitzette, dan ging mijn gewone verlichting branden, en ook niet weer uit. Contact weer aan, verlichting ook weer uit. Al met al dus niet eenvoudig meer op te sporen wat er nu allemaal aan elkaar gesmolten was. Ik was er behoorlijk ziek van, zeker omdat de eend momenteel de enige auto is die we hebben, en omdat ik net deze dagen aan de eend zou gaan sleutelen voor de komende APK. Samen met Andre en Bart. Bij thuiskomst, na 7 uur in de avond, fijn die spits……….. Andre gebeld, en gezegd dat we mijn eend maar even moesten laten staan. Even een andere wagen regelen, en een keer op het gemak de kabelboom nalopen leek mij een wijs idee.
Dus, na het eten, ik was helemaal gesloopt (gezondheid laat wat te wensen over, en dan is een dagje dolfinarium al behoorlijk uitputtend) ging om half 9 de deurbel. Andre en Bart, met een kabelboom uit een 2cv6 club…………
Die gaan we er even inzetten was de melding…………..
Dus, de snoeischaar gepakt, en de hele kabelboom van dash tot voorzijde met een paar goedgeplaatste knippen verwijderd. Zij zijn op het gemakje begonnen met het plaatsen van de andere kabelboom. Dash er helemaal uit, mijn extra dash, met al mijn meters enzo er ook meteen maar uit. Kabels naar mijn versterkers, radio enz, ook allemaal verwijderd.
Toen kwam ik er langzaam aan achter dat ik toch wel veel geluk had, niet alleen omdat ik nu zelf in de eend reed en dus snel kon ingrijpen, maar ook omdat de kabels achter het dash dus ook behoorlijk aan het smelten waren geweest.
Maar het grootste geluk is toch wel het hebben van een paar hele goede vrienden die tot ver na 12 uur ‘s nachts nog bezig willen zijn om je eendje de volgende dag weer te laten rijden.
Bij deze dus een enorm bedankje naar Andre en Bart, echt top jongens, je kunt je niet voorstellen hoe blij ik was met deze nachtelijke hulp.